czasem bywa tak, że...

28.05.2006 Niedziela

Czasem bywa tak, że…

czyli słów kilka o dialektyce pytania i odpowiedzi

Nie wiem, co się w powietrzu zawiesiło, ale to COŚ wokół niektórych z nas wygląda na solidny sprawdzian wiary i wytrwałości; z chwili na chwilę, w jej ułamku, świat potrafi się przenicować - odwrócić do góry nogami ku niepojętemu zdumieniu zawartym w prostym pytaniu: dlaczego???

Dlaczego tak??

I do czego to ma mnie prowadzić??

Czy to czas próby czy test na moc wewnętrznej siły, jakże kruchej w tym właśnie momencie??

W skończonej, choć zdawałoby się nieskończonej, bo całą wieczność trwającej, chwili, całą metafizykę trafia szlag i zostają gołe, surowe, dotkliwe fakty.

Jak ułożyć sens z tragikomicznej serii zdarzeń???

Ot....

Podobno w dobrym pytaniu kryje się odpowiedź – tak powiadają filozofowie od zarania zmagań człowieka z materią twardej rzeczywistości...

Ale czy w tych kilku pytaniach można cokolwiek mądrego, co ma głębokie znaczenie, dostrzec, kiedy łzy się cisną do oczu, a bezradność uniemożliwia wyraźny i jasny ogląd rzeczy??

Wierzę, że tak, choć na tę chwilę wiara zdaje się być naiwna, ślepa, nieracjonalna, głupia.

Ale co innego pozostaje??

Albo wiara i nadzieja albo nic.

Nomen omen, parafrazując "Zakład Pascala" : co ryzykuję wybierając pierwsze???

I to jest, było, ostatnie pytanie na dziś.

Czas na odpowiedzi.

Czas jest odpowiedzią.