...
23 czerwca 2011
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
smakuję chwile... otulam się nimi jak wiatrem, który błądzi w liściach i szeleści słowa
Cokolwiek potrafisz lub myślisz, że potrafisz, rozpocznij to. Odwaga ma w sobie geniusz, potęgę i magię.
Przyzwolenie na każdą ekspresję siebie jest wolnością
Bardziej niż czegokolwiek innego pragnę siebie. Żyję w uczciwości i w prawdzie tego, czym jestem. Odsłaniam perłę swojego istnienia - pełnię Ja. Wybieram własne ścieżki, oswajam własną rzeczywistość, poznaję siebie i akceptuję z miłością.
Kobieto! Jeśli to Ty zrobiłaś te łąkowe zdjęcia to są cudne!!!Wspaniałe i bajkowe!!! A może jesteś z zawodu fotografem? A jeśli nie, to może powinnaś być? Miłego dnia
OdpowiedzUsuńCiesze się bardzo, że fotografie podobają się Tobie. Uwielbiam widzieć, w jaki sposób odzwierciedlają piękno, które pragnę zatrzymać na dłużej, ku wspólnej radości.
OdpowiedzUsuńUwielbiam takie ukwiecone łąki i pola,za każdym razem jak je widzę i czuję ich zapach, budzi się we mnie nostalgia za jakąś pierwotnością, może to wspomnienia z dzieciństwa:) Serdeczności Di:)
OdpowiedzUsuńO, tak!Bajeczne krajobrazy, i takie w nich pierwotne piękno. Możliwe, że nostalgia zakorzeniona jest w rozkosznym i beztroskim dzieciństwie.
OdpowiedzUsuńUściski :)))