zaprosiłam wiosnę

...

Za oknem wiosenna temperatura. Rośliny w ogrodzie ochoczo kiełkują, choć to dopiero początek lutego i zima wywinie jeszcze figlarnego psikusa. Powietrze ma niesamowity zapach.

Uwielbiam barwy głębokiej czerwieni i cieszę się, że bukiet tulipanów w tym właśnie kolorze dotarł pod nasz dach i rozkwita powoli pomnażając moją radość z przemiany natury, a oko delektuje kontrasty z białymi, czarnymi i niebieskimi drobiazgami wokół.

Tu i teraz dziękuję gościom, którzy przyłączyli się do grona moich czytelników, do bloga moments jak i dwóch pozostałych: english pie i ave mea via. To dla mnie zaszczyt i ogromna przyjemność.

Spoglądam na ogród, który dawno nie widział słońca. Każda roślina trwa w oczekiwaniu na ciąg dalszy swojej historii. Wiatr ucichł i tylko ptaki od czasu do czasu dają znać, że życie płynie, po cichu. I jeszcze potrójny, charakterystyczny w majestatyczny sposób, klucz dzikich gęsi z północnego zachodu na południowy wschód poszybował zaskakując porą, jaką sobie ptaki wybrały na przemieszczanie.

Aha. Dziękuję za życzenia imieninowe. Lubię tak.